شرکت‌های دانش‌بنیان به منظور افزایش علم و ثروت، توسعه اقتصادی بر پایه دانش و تحقق اهداف علمی و اقتصادی در راستای گسترش اختراع و نوآوری و در نهایت تجاری‌سازی نتایج تحقیق و توسعه در حوزه‌های مختلف فناوری‌ تشکیل می‌شوند.

مقارن با انقلاب فناوري اطلاعات و توسعه آن از دهه 1990 الگوي رشد اقتصادي دچار تغييرات اساسي شد و عامل دانش به عنوان جزء مهمي از سرمايه، در كنار سرمايه‌هاي مالي و فيزيكي در اقتصاد جهاني قرار گرفت. در نتیجه، در دنیای امروز فناوری یکی از مهم‌ترین ارکان ایجاد ارزش افزوده در اقتصاد به‌شمار آمده و با استفاده از آن می‌توان یک اقتصاد دانش‌محور متکی به نوآوری را پدید آورد. در اقتصاد دانش‌بنیان به‌دلیل استفاده از فناوری‌های نوین، بهره‌وری افزایش قابل‌توجهی یافته و ضمن استفاده کمتر از منابع اولیه، ارزش افزوده بالاتری تولید شده و عملا تولید ناخالص داخلی افزایش یافته و سطح رفاه عمومی بهبود پیدا خواهد کرد. بعد دیگر ماجرا در باب فناوری توجه به این امر است که در معادلات جهانی، فناوری جزء مولفه‌های قدرت محسوب شده و کشوری که دارای فناوری‌های نوین سطح بالا باشد در زمره کشورهای قدرتمند قرار می‌گیرد، بنابراین فناوری در جهان امروز هم در بهبود سطح رفاه عمومی، دسترسی آسان‌تر و عادلانه‌تر به خدمات تأثیر مهمی دارد و هم در افزایش امنیت در ابعاد مختلف آن نظیر امنیت اقتصادی، امنیت غذایی و... . لذا، اهمیت ظهور و فعالیت شرکت‌های دانش‌بنیان در رونق اقتصادی کشورها آشکار می‌باشد. در اقتصاد دانش‌بنيان به دانش و دارايي‌هاي نامشهود به عنوان عامل اصلي توليد ثروت در مقايسه با ساير دارايي‌هاي مشهود نگريسته مي شود. سهم اين نامشهودها در مجموع كل ارزش شركت‌ها رشد قابل توجهي داشته است.

همان‌طور که بحث شد، دارایی شرکت‌های دانش‌بنیان عمدتاً به‌صورت طرح و فناوری است و این دارایی، درحال حاضر یک دارایی نامشهود است که توسط بانک‌ها و سازمان‌های دولتی قابل ارزش‌گذاری نیست، بنابراین شرکت‌های دانش‌بنیان و فناور به‌دلیل عدم برخورداری از دارایی مشهود قابل ارزش‌گذاری، امکان ارائه وثیقه به‌منظور دریافت تسهیلات را ندارند، هم‌چنین به همین علت این شرکت‌ها در حوزه ترتیب‌های قراردادی برای شرکت در مناقصات به ضمانت مالی نیاز دارند که تهیه آن با در نظرگرفتن این نکته که تأمین این وثایق نیازمند بلوکه‌کردن مبالغ قابل‌توجه منابع مالی است که از توان این شرکت‌ها خارج است. از طرفی، یکی از مهم‌ترین مسائلی که به ترغیب بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری در بخش دانش‌بنیان کمک می‌کند تعیین ارزش‌گذاری برای انجام مذاکره و معامله است. 

مدل‌های سنتی ارزش‌گذاری سهام امکان ارزیابی دقیق شرکت‌های دانش‌بنیان را فراهم نمی‌کند و لازم است که در محاسبه ارزش کسب‌و‌کارهای این حوزه به متغیرهایی مانند سرعت رشد کسب‌و‌کار و تحولاتی که در صنعت ایجاد می‌کنند نیز توجه کرد. فاکتورها و پارامترهایی که کسب‌وکارهای سنتی با آن ارزش‌گذاری یا ارزیابی می‌شوند، در کسب‌وکارهای نوپا و دانش‌بنیان کاربردی ندارند. به همین دلیل نیز طی سال‌های اخیر پژوهش‌هایی جهت تعیین عوامل موثر در ایجاد ارزش برای شرکت‌های دانش‌بنیان صورت گرفت.

فاکتورهای مالی موثر که سرمایه‌گذاران، ارزش شرکت‌های دانش‌بنیان را با آن می‌سنجند عبارت هستند از:

• درآمد و جریان های نقدی؛
• رشد بازار؛
• عملکرد صنعت و بخش؛
• سهم بازار؛
• هزینه‌ها؛
• هزینه‌های سرمایه ای در پروژه‌های جدید؛
• مخارج تحقیق و توسعه؛
• توسعه محصول جدید.

عوامل غیرمالی که به شدت بر تصمیمات سرمایه‌گذار تأثیر می‌گذارد و برای یک شرکت دانش بنیان خلق ارزش می‌کنند عبارتند از:

• کیفیت مدیریت؛
• کیفیت محصولات و خدمات؛
• قدرت موقعیت بازار؛
• کیفیت توسعه محصول جدید؛
• رضایت مشتری؛
• قدرت فرهنگ شرکتی در مورد نوآوری و تحقیق و توسعه.

شرکت دادفلامینگو ارزش‌گذاری شرکت‌های دانش‌بنیان بسیاری را در رزومه خود دارد و آماد‌ه ارائه خدمات در این زمینه است.